Dini kurumlarda vaaz/öğretim yapan kimseye ve okullarda ders veren eğitmene verilen unvan; gündelik dilde ise bilgi veya saygı vurgusuyla kullanılan genel hitap sözcüğü. Kökeni Farsça “hâce” (efendi, saygıdeğer kişi) olup Osmanlı’da medrese uleması ve şehzade muallimleri için yaygın bir unvandı (hoca-yı sultânî vb.). Türkiye’de “hocam” biçimi, yalnız öğretmenlere değil, uzman ya da saygı gösterilen kişilere de hitap olarak kullanılır.

Örnek: “Hocam, bu konunun kaynağını paylaşır mısınız?”