öncelikle çevre dediğin şey sadece ormandaki ağaç değil; apartman önündeki çöp kutusu, otobüs durağındaki bank, okul bahçesindeki çiçek de bu işin içinde. yani “çevreye saygı” dediğimiz mevzu, yere çöp atmamakla başlar ama orada bitmez.

plastik şişeyi geri dönüşüme atmak, markette “poşet lazım değil” demek, arabayı her yere sürmek yerine iki durak yürümek… işte bunlar çevreye verilen küçük selamlar. kimisi der ki: “ben tek başıma neyi değiştirebilirim?” ama unutma, bir sigara izmariti bile denizi kirletir; aynı şekilde tek bir iyi hareket bile fark yaratır.

çevreye saygı biraz da empati meselesi. yani kendini bir ağacın yerine koy, dalında uyuyan kuşu düşün ya da çöplerin arasında dolaşan kediyi… o zaman fark ediyorsun ki, saygı sadece insana değil, nefes alan her şeye lazım.

örnek: “parka gidip yere çekirdek kabuklarını saçmayan insan = çevreye saygı duyan kahraman.”