Tarihler 1915 yılını gösterdiğinde kimi Hindu, kimi yamyam, kimi bilmem ne bela olan yedi düvel, yırtıcı bir sırtlan kümesi edasıyla Çanakkale kıyılarına dadanır. Hasta adam Osmanlı dünyanın her köşesinden gelmiş bu milletlerle savaşmak zorundadır. Ama elde avuçta da bir şey kalmamış, olan silahlarla idare edilmek durumundalardır. Savaşanlardan biri de Balkan Türk’ü Mehmet Çavuş’tur.
Müttefik birlikleri karaya çıkarma yaptığında Mehmet Çavuş’un tüfeği eski olduğundan namlusu parçalara ayrılır. Bunun üzerine Mehmet Çavuş düşmana taşlarla saldırır ama başından ve sağ göğsünden yaralanır. Düşman püskürtüldükten sonra Mehmet Çavuş’un baygın bedenini arkadaşları revire, oradan da askeri hastaneye götürürler.
1. Tümen komutanı Mustafa Kemal, Mehmet Çavuş’un bu kahramanlığının gönderdiği bir raporla madalyayla ödüllendirilmesini ister. Daha sonra Enver Paşa, Mehmet Çavuş’u hastanede ziyaret eder ve ona harp madalyası takdim eder. Mehmet Çavuş yapılan tedaviler sonucu iyileşir ve ona verilen izni kullanmak istemez. Savaşmaya devam edecektir ve bunun üzerine askeri hastane çalışanları Mehmet Çavuş’un taburuna gönderileceğini söylerler ve Mehmet Çavuş taburuna döner.
O günden sonra askeri hastanede iyileşip taburuna dönen herkese, taburlarına dönüp savaşmaya devam ettiklerinden “taburcu oldu” denmeye başlanır. Ve kelime günümüzde yaygınlaşıp günlük dile geçer. Ve hastanede tedavi edilip iyileşen herkese taburcu oldu denilir. Yani taburcu olmak asker kökenli bir söylemdir. Hem Mehmet Çavuş’u soracak olursanız, Çanakkale’de savaşmaya devam eder. Savaştan sonra da savaştığı topraklarda kalmaya devam eder. Düşmanı kovmuş, kendisi de Çanakkale Biga’da yaşamış ve orada vefat etmiştir. Tarihçiler günümüzde Türk askeri için kullanılan Mehmetçik kelimesinin de isim kaynağının Bigalı Mehmet Çavuş olduğunu söyler.
Velhasıl sen asker olduğunu unutsan da dilin asla unutmaz. Mermiler susar, savaş biter ama konuştuğun dilin içindeki asker asla terhis olmaz.
